Ήταν κάποτε ένα νεολιθικό χωριό

Πως ζούσε ένα παιδί σ' ένα νεολιθικό χωριό. Έπαιζε, πήγαινε σχολείο, δούλευε. Αυτό κι άλλα πολλά ερωτήματα απαντούν οι μαθητές μέσα από την παρουσίασή τους. Περισσότερα ...
http://www.scribd.com/doc/21794576

Αρχαιολογικός «θησαυρός» στο πηγάδι

Ενα εντυπωσιακό, καλοδιατηρημένο, μεγάλων διαστάσεων ψηφιδωτό, που κοσμούσε το δάπεδο κάποιου δημόσιου κτιρίου ή της έπαυλης κάποιας επιφανούς οικογένειας της ρωμαϊκής Πλωτινόπολης, άρχισε να φέρνει στο φως σταδιακά η αρχαιολογική ανασκαφή στο Διδυμότειχο.

Σε βάθος 3,5 μέτρων βρέθηκε το ψηφιδωτό. Μέχρι σήμερα έχει αποκαλυφθεί κατά 25% και οι εργασίες θα συνεχιστούν του χρόνου μετά την άνοιξη.
Η ανασκαφική ομάδα με επικεφαλής τον αρχαιολόγο της ΙΘ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Ματθαίο Κουτσουμανή, ξεκίνησε την ανασκαφή σε ένα σιτοχώραφο κάτω από τον βράχο της Αγίας Πέτρας, και αποκάλυψε αρχικά ένα πηγάδι, κατασκευασμένο με γωνιόλιθους, μπαζωμένο με χιλιάδες κομμάτια από σπασμένα γλυπτά, που κατέστρεφαν οι χριστιανοί θεωρώντας τα ως ειδωλολατρικά.

Στη φωτογραφία, το πηγάδι που οδήγησε τους αρχαιολόγους στο εντυπωσιακό εύρημα

Κατεβαίνοντας χαμηλότερα, οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν πως το πηγάδι βρισκόταν στην αυλή ενός πολυτελούς ρωμαϊκού οικοδομήματος, όπου επικεντρώθηκε η έρευνα. Εκεί άρχισε να αποκαλύπτεται το πλαίσιο (η «μπορντούρα») του ψηφιδωτού δαπέδου ενός μεγάλου δωματίου του οικοδομήματος, που είναι διακοσμημένο με βλαστόσπειρες και κισσόφυλλα. Μέχρι σήμερα έχει έρθει στο φως και καθαριστεί το 1/4 του ψηφιδωτού, το οποίο ο κ. Κουτσουμανής εκτιμά πως θα περιέχει κάποια παράσταση με τον Διόνυσο. «Αν κρίνουμε από τα κισσόφυλλα, πρέπει να περιμένουμε να δούμε τον Διόνυσο στην κεντρική παράσταση του ψηφιδωτού», μας είπε ο αρχαιολόγος, ο οποίος έχει διακόψει την αρχαιολογική έρευνα, έχει σκεπάσει τα ευρήματα για να τα προστατεύσει από τις καιρικές συνθήκες και αναμένει με αγωνία να έρθει το επόμενο καλοκαίρι, ώστε να ξαναπιάσει τη σκαπάνη. Το ψηφιδωτό χρονολογείται από τον 2ο μ.Χ. αιώνα και είναι της ίδιας εποχής με άλλα δύο που βρέθηκαν σε παλιότερες ανασκαφές σε παρακείμενο κτιριακό συγκρότημα, τη «Λήδα με τον κύκλο» και τους «δώδεκα άθλους του Ηρακλή». Το δωμάτιο έχει διαστάσεις 3,80Χ6 μέτρα και δύο εισόδους. «Είναι ένα σπάνιο εύρημα, γιατί δείχνει ότι το οικοδόμημα αυτό δεν ήταν κοινών θνητών. Η ήταν ένας δημόσιος χώρος ή κάποιος επιφανής έμενε εδώ», είπε ο κ. Κουτσουμανής, που ζει έντονα κάθε στιγμή της διαδικασίας και ανυπομονεί για την αποκάλυψη του ψηφιδωτού στο σύνολό του. «Τα συναισθήματα είναι έντονα, αλλά πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι και να μη βιαζόμαστε», τόνισε. Η ανασκαφή έγινε σε βάθος 3,5 μέτρων σε διαταραγμένη επίχωση, με σημαντικά ευρήματα στο εσωτερικό της, κάτι που έκανε απαγορευτική τη χρήση εκσκαφέα. «Με τον κασμά και το φτυάρι τα βγάζουμε έξω και όλη η επίχωση κοσκινίζεται με κόσκινο των 7 χιλιοστών ώστε να συλλέγονται τα πάντα. Στα έως τώρα κινητά ευρήματα περιλαμβάνονται πλήθος κοσμημάτων, νομισμάτων, κεραμικών, μέχρι και μία χάντρα από κεχριμπάρι, που έρχεται από τη Βαλτική.

Σημαντική πόλη
Η Πλωτινόπολη, που ίδρυσε ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραϊανός, δίνοντάς της το όνομα της γυναίκας του, Πλωτίνης, αποτελούσε σημαντική πόλη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα και κυρίως ο μεγάλος αριθμός νομισμάτων από όλες τις γνωστές αρχαίες πόλεις. Οπως αναφέρει ο κ. Κουτσουμανής, αποτελούσε λιμάνι-σταθμό της ποτάμιας διαδρομής από το Δέλτα του Εβρου έως τη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Μια πόλη που τη σκέπασαν τα κύματα

Το μυστήριο που κρύβει η αρχαιότερη καταποντισμένη πόλη στον κόσμο, στο Παυλοπέτρι Λακωνίας, αναζητούν Έλληνες και Άγγλοι επιστήμονες. Κανείς δεν μπορεί να πει ακόμη με σιγουριά τι ακριβώς συνέβη πριν από 5.000 χρόνια και «ανάγκασε» τα κύματα να κατευθυνθούν στη στεριά και να σκεπάσουν για πάντα το λιμάνι, τους δρόμους και τα κτίρια της πόλης...

Το φεριμπόουτ που πηγαίνει από την Πούντα (κοντά στη Νεάπολη) προς την αντικρινή Ελαφόνησο περνάει πάνω από τη βυθισμένη πόλη. Εκεί βρίσκεται και η νησίδα Παυλοπέτρι. Η διαδρομή διαρκεί μερικά λεπτά και τα νερά είναι διάφανα. Σε βάθος μικρότερο από πέντε μέτρα απλώνεται σε έκταση μερικών τετραγωνικών χιλιομέτρων η βυθισμένη πολιτεία που ήκμασε στη Νεολιθική Εποχή.
Με μια βουτιά αντικρύζει κανείς το περίγραμμα των αρχαίων κτιρίων, των δρόμων, της κεντρικής οδού της πόλης. Φαίνονται ακόμη τα απομεινάρια ενός μεγάλου οικοδομήματος μήκους 35 μέτρων, οι διαστάσεις και η κάτοψη του οποίου παραπέμπουν σε αυτό που στην αρχαιότητα ονόμαζαν μέγαρο. Τα μέγαρα ήταν μεγάλα κτίρια που δέσποζαν στα κεντρικά σημεία των οικισμών της εποχής και θεωρείται πως ήταν έδρα και κατοικία των ανθρώπων που διοικούσαν την πόλη.
Τα διάσπαρτα αυτά ερείπια, χωμένα στην άμμο του βυθού, ανακάλυψε το 1969 ο γεωλόγος-ωκεανολόγος δρ Νίκολας Φλέμινγκ από το Εθνικό Ωκεανογραφικό Κέντρο στο Σαουθάμπτον της Βρετανίας. Εκείνη την εποχή, είχε υποθέσει ότι ο αρχαίος οικισμός ευημερούσε το 1500 π.Χ. και καταποντίστηκε στα χρόνια που ακολούθησαν. Όμως, οι νεώτερες έρευνες που διεξήγαγε η Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων υπό τη διεύθυνση του αρχαιολόγου Ηλία Σπονδύλη σε συνεργασία με τη Βρετανική Σχολή Αθηνών και με επιστημονικό υπεύθυνο τον καθηγητή του Πανεπιστημίου του Νότινγχαμ Γιον Χέντερσον ανέτρεψαν τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Το Παυλοπέτρι ήταν πολύ παλιότερο, υπήρχε από το 3.000 π.Χ. και σίγουρα αποτελούσε ένα σημαντικό ναυτικό κέντρο της εποχής και ενδεχομένως κομβικό εμπορευματικό σταθμό.
«Από τη στιγμή που αρχίσαμε να ανασκάπτουμε τα ιζήματα στον πυθμένα, θα ανακαλύψουμε τεχνουργήματα και αντικείμενα της καθημερινότητας, ώστε να καταλάβουμε πώς ήταν η ζωή σε μια πόλη πριν από 5.000 χρόνια. Είναι μάλιστα πιθανό, επειδή η πόλη βρίσκεται κάτω από το νερό, να έχουν διατηρηθεί οργανικά υλικά όπως ξύλο και φαγητό», παρατηρεί ο καθηγητής Γιον Χέντερσον.
Ξαφνικά όμως κάτι φοβερό φαίνεται πως συνέβη στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου και η πόλη στο Παυλοπέτρι άρχισε σιγά σιγά να βυθίζεται. «Μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ένα μέρος της πόλης ενδεχομένως να σκεπάστηκε από τη θάλασσα όταν η στάθμη της ανέβηκε περίπου κατά ένα μέτρο», λέει στα «ΝΕΑ» ο δρ Νίκολας Φλέμινγκ.

ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Το Παυλοπέτρι αποτελούσε σημαντικό ναυτικό κέντρο της εποχής και ενδεχομένως κομβικό εμπορευματικό σταθμό

Πριν από το τσουνάμι χτυπήθηκε από σεισμό

«ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ η στάθμη της θάλασσας ήταν σε πιο χαμηλό σημείο απ΄ ό,τι είναι σήμερα. Μπορεί να ήταν και 4 μέτρα χαμηλότερη», λέει στα «ΝΕΑ» ο Δημήτρης Σακελλαρίου, διευθυντής Ερευνών στον Τομέα Θαλάσσιας Γεωλογίας και Γεωφυσικής του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ).
«Ωστόσο είναι πολύ πιθανόν, γνωρίζοντας τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της περιοχής, να υποθέσουμε ότι το πρώτο στάδιο της καταβύθισης της πόλης μπορεί να προκλήθηκε από έναν ή περισσότερους μεγάλους σεισμούς και από τη δραστηριοποίηση ρηγμάτων».
Ο κ. Δ. Σακελλαρίου θα επιχειρήσει σε λίγο καιρό μαζί με συναδέλφους του γεωλόγους και ωκεανογράφους από το ΕΛΚΕΘΕ, αλλά και τους Άγγλους ειδικούς, να αναπαραστήσουν την αρχαία ακτογραμμή στο σημείο αυτό της Λακωνίας και να αποτυπώσουν με τα όργανα που διαθέτουν το μέγεθος και την έκταση που καταλάμβανε η πόλη, ώστε να κατανοήσουν τα αίτια που την οδήγησαν στον πυθμένα της θάλασσας. «Υπάρχει όμως και μία άλλη εκδοχή που δεν μπορούμε προς το παρόν να την αποκλείσουμε και η οποία λέει ότι η πόλη δέχτηκε δύο διαδοχικά χτυπήματα».

Σοβαρές ζημιές
Το πρώτο είναι η εκδήλωση ενός μεγάλου τσουνάμι, το οποίο δημιουργήθηκε στο Αιγαίο και κινήθηκε προς την ακτογραμμή της Πελοποννήσου πέφτοντας πάνω στον οικισμό. Το τσουνάμι όμως δεν βύθισε την πόλη αλλά προκάλεσε πολύ σοβαρές ζημιές, αν δεν γκρέμισε τα κτίρια στο Παυλοπέτρι. Οι συστάδες των κτιρίων που βρίσκονται στη λάσπη του πυθμένα δείχνουν ότι αυτό που έμεινε από τα οικοδομήματα είναι σχεδόν η πρώτη σειρά από πέτρες. Με βάση μια πρώτη εκτίμηση, «η πόλη δεν βυθίστηκε όπως ήταν, αλλά κάτι άλλο ίσως συνέβη πριν τη σκεπάσουν τα κύματα».
Αυτό μπορεί να ήταν ο μεγάλος σεισμός και η δράση ρηγμάτων.
«Σίγουρα πρόκειται για ένα σπάνιο εύρημα», παρατηρεί ο αρχαιολόγος κ. Ηλίας Σπονδύλης. «Η σπουδαιότητά του έγκειται στο γεγονός ότι από τη στιγμή που καταβυθίστηκε δεν ήταν δυνατό να επανακατοικηθεί και κατ΄ αυτόν τον τρόπο απέμεινε σαν ένα ζωντανό απολίθωμα του παρελθόντος».
Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Αυτός είναι ο λαβύρινθος;

Ο μυθικός Λαβύρινθος ταυτίζεται στα αλήθεια με ένα αρχαίο λατομείο σε αχρηστία στη Γόρτυνα της Κρήτης, το οποίο περιέχει ένα περίτεχνο δίκτυο με αινιγματικά δαιδαλώδεις υπόγειες σήραγγες;

Ερευνες στον Λαβύρινθο της Γόρτυνας. Αραγε εκεί κρύβεται το αρχαίο μυστικό του Μινώταυρου;

Καθώς ελληνοαγγλική αποστολή που επισκέφτηκε την τοποθεσία το καλοκαίρι απαντά καταφατικά στο ερώτημα και η ανακοίνωσή τους δημοσιεύεται στον χθεσινό «Ιντιπέντεντ», ανοίγει, ευτυχώς, ξανά η συζήτηση για το άλυτο βασανιστικό δίλημμα αιώνων: Υπάρχει πράγματι ο Λαβύρινθος της μυθολογίας; Είναι αυτός στη Γόρτυνα που οι ντόπιοι αποκαλούν εδώ και αιώνες «η Λαβύρινθος» ή βρίσκεται στην Κνωσό; Και ποια ήταν η χρήση της κατασκευής του Δαιδάλου όπου ζούσε ο Μινώταυρος κι όπου ο Θησέας βοήθησε την Αριάδνη να ξετυλίξει τον μίτο; Πριν απαντήσουμε στα ερωτήματα, το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να αρχίσει η σοβαρή αναζήτηση και ανασκαφή που δεν έχει γίνει μέχρι τώρα. Ο Νίκολας Χάουαρθ, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και επικεφαλής της αποστολής επισημαίνει στο χθεσινό δημοσίευμα τον κίνδυνο να χαθεί η Γόρτυνα από την ιστορία του Λαβυρίνθου λόγω της υπερισχύουσας θέσης που κατέλαβε η Κνωσός στον θρύλο, τον οποίο ανακατασκεύασε ο πλούσιος Αγγλος αρχαιολόγος Αρθουρ Εβανς (πραγματοποίησε ανασκαφή στην περιοχή από το 1900 έως το 1935), λέγοντας ότι ο μινωικός Λαβύρινθος είναι το πολυδαίδαλο και αχανές παλάτι της Κνωσού. «Οι άνθρωποι έρχονται όχι μόνο για να δουν τα επίμαχα ερείπια ανασκαμμένα και ανακατασκευασμένα από τον Εβανς, αλλά παράλληλα αναζητούν τη σύνδεση με το μυθικό παρελθόν της Εποχής των Ηρώων. Είναι ντροπή που σχεδόν η πλειονότητα των επισκεπτών δεν έχει ακούσει ποτέ για τις άλλες πιθανές «τοποθεσίες» του μυθικού Λαβυρίνθου», λέει ο Νίκολας Χάουαρθ. Μπαίνοντας «στην» τεραστίων διαστάσεων «Λαβύρινθο» της Γόρτυνας στη Μεσαρά, οι ερευνητές της Οξφόρδης μαζί με τους αρχαιολόγους της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας ανακάλυψαν ότι αρχαιοκάπηλοι πρόσφατα είχαν επισκεφθεί το σύμπλεγμα σπηλαίων κι ετοιμάζονταν να βάλουν δυναμίτη σε κάποια από τις εσωτερικές αίθουσες ελπίζοντας ότι θα ανακαλύψουν έναν κρυμμένο θησαυρό. Επίσης, το φθινόπωρο του 1944 οι Γερμανοί ανατίναξαν την είσοδο του σπηλαίου, με καταστροφικό αποτέλεσμα.

Πηγή: Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ

Ο Χάουαρθ ενισχύει την επιχειρηματολογία του: «Μπαίνοντας στα Σπήλαια του Λαβύρινθου είναι εύκολο να νιώσεις ότι πρόκειται για ένα σκοτεινό και επικίνδυνο μέρος όπου μπορείς εύκολα να χαθείς. Η υπόθεση του Εβανς ότι το παλάτι της Κνωσού είναι ο Λαβύρινθος, πρέπει να αντιμετωπιστεί με σκεπτικισμό».

Ομως το επιχείρημα αντικρούεται από τον Αντριου Σέπλαντ, επιμελητή του τμήματος Ελληνικής Εποχής του Χαλκού στο Βρετανικό Μουσείο: «Πιστεύω ότι η Κνωσός έχει μεγαλύτερες αξιώσεις γιατί βασίζεται περισσότερο στην κλασική παράδοση παρά στη μεταγενέστερη παράδοση των περιηγητών. Η Κνωσός αναφέρεται στον Ομηρο. Αν ο Λαβύρινθος υπήρξε στην πραγματικότητα, ήταν με τον τρόπο που μια τοποθεσία σαν την Κνωσό μεταβιβάστηκε αργότερα στον ελληνικό μύθο».

Ο Γιώργος Πατρουδάκης, διευθυντής των περιοδικών «Εxplore Νature» του «Εθνους» και «Κρητικό Πανόραμα», που έχει φιλοξενήσει εκτεταμένα αφιερώματα για τον Λαβύρινθο της Γόρτυνας, πιστεύει ότι δεν μπορούμε να αποφανθούμε αν ήταν ή δεν ήταν ο Λαβύρινθος, αν δεν προηγηθεί ανασκαφή. Οσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ ως τώρα επισταμένη αρχαιολογική ανασκαφή στο σπήλαιο.

Οσο για την αρχαιολογική ανακοίνωση, θεωρεί ότι έχει γίνει «πολύ πρόχειρα -με μια απλή επίσκεψη, χωρίς έρευνα και κυρίως για λόγους εντυπωσιασμού. To σημαντικότερο είναι ότι ο λαβύρινθος καταρρέει και κανείς δεν ενδιαφέρεται να λάβει τα απαραίτητα μέτρα».

Το ταξίδι του Φοίβου

Ένα ταξίδι στα χρόνια του Α' αποικισμού. Συναισθήματα, αγωνίες μέσα πό κείμενα και σκίτσα των μαθητών ...
Περισσότερα στο www.scribd.com/doc/20936430/Αποικισμός

Ιστορικές αναδρομές Οκτωβρίου 2009

Ο δημοσιογράφος της Καθημερινής, Μιχάλης Κατσίγερας παρουσιάζει τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα του Οκτωβρίου. Οι ιστορικές αναδρομές του Μιχ. Κατσίγερα παρουσιάζονται την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα.

Για το μήνα Οκτώβριο ο Μιχάλης Κατσίγερας είπε:

Την Πέμπτη στις 24 Οκτωβρίου του 1929, ο πανικός είναι η τελική κατάληξη της προϊούσας οικονομικής κρίσης στην Wall Street. Οι μετοχές υποχωρούν κατά 30%, 12 εκ. μετοχές αλλάζουν χέρια και αρχίζει η μεγαλύτερη κρίση στην παγκόσμια ιστορία η οποία δεν θα ολοκληρωθεί παρά με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οι ανάγκες του πολέμου ενεργοποιούν ακόμα περισσότερο την οικονομία.

Την 1η Οκτωβρίου του 1949, στην απαγορευμένη πόλη του Πεκίνου, ο Μάο Τσετούνγκ ηγέτης των Κινεζών κομουνιστών, αναγγέλλει την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Είναι η κορύφωση μιας νικηφόρου πολυετούς εκστρατείας των Κινέζων κομουνιστών για την κατάκτηση της εξουσίας και την επιβολή του κομουνιστικού καθεστώτος, που τυπικά, υπάρχει ακόμα μέχρι σήμερα. Σήμερα, όπου η Κίνα είναι πλέον μια από τις μεγάλες δυνάμεις του κόσμου και με λαμπρές προοπτικές.

Στις 7 Οκτωβρίου του 1949, ιδρύεται η Γερμανική Δημοκρατική Πολιτεία, η Ανατολική Γερμανία, δηλαδή το κομμάτι το οποίο κατείχε η Σοβιετική Ένωση μετά τον πόλεμο και την ήττα της χώρας, το 1945. Το δυτικό μέρος που το κατείχαν οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι, ήταν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Τα δύο γερμανικά κράτη συνυπήρξαν πότε αντιτιθέμενα πότε συνεργαζόμενα μεταξύ τους, μέχρι το 1990 που η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας απορρόφησε ουσιαστικά την Γερμανική Δημοκρατική Πολιτεία, αυτό που ονομάζουμε γερμανική επανένωση.

Στις 15 Οκτωβρίου του 1949, ο ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ, μεταδίδει την απόφαση της ηγεσίας του για την πολιτική παύση του Εμφυλίου Πολέμου με την περίφημη φράση : Το όπλο παραπόδα. Είναι μια απόφαση η οποία έρχεται έπειτα από την στρατιωτική ήττα της κομουνιστικής Αριστεράς, τον Αύγουστο του 1949 στον Γράμμο και στο Βίτσι.

Την 1η Οκτωβρίου του 1979, ο πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέπτεται τη Μόσχα όπου συνομιλεί κυρίως με τον ομόλογό του Αλεξέι Κοσίγκιν και τον υπουργό Εξωτερικών Αντρέι Γκρομίκο. Είναι η πρώτη επίσκεψη πρωθυπουργού της Ελλάδος στην Σοβιετική Ένωση και αποτελεί ένα πολύ μεγάλο βήμα στη βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες, την Ελλάδα, που ανήκει στον δυτικό κόσμο και την ηγέτιδα δύναμη του τότε ανατολικού συνασπισμού, την Σοβιετική Ένωση.

Μάθετε περισσότερα...

Το εθνόσημο της Ανατολικής Γερμανίας, ήταν το εθνικό σύμβολο της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας και χρησιμοποιούνταν σε όλα τα επίσημα έγγραφα, τα στρατιωτικά ενδύματα, τα σώματα Ασφαλείας καθώς και πάνω στη σημαία της. Το εθνόσημο που βασιζόταν στο μοτίβο των χωρών του Ανατολικού Συνασπισμού, απεικόνιζε μέσα σε κόκκινο πλαίσιο το σφυροδρέπανο σε παραλλαγή. Το σφυρί υπήρχε σε όρθια θέση, ενώ αντί για το δρεπάνι υπήρχε στη θέση του ο διαβήτης, που συμβόλιζε την έμφαση στην πρόοδο της χώρας στις επιστήμες και στα γράμματα. Περιμετρικά του εθνοσήμου, υπήρχαν τα στάχυα και στη βάση του υπήρχε κορδέλα με τα γερμανικά χρώματα. Το εθνόσημο αυτό χρησιμοποιήθηκε από την ίδρυση της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας το 1949 αρχικά διαφοροποιημένο (πήρε την τελική του μορφή το 1955) μέχρι την επανένωση της Γερμανίας το 1990.

Πηγή: http://upload.wikimedia.org

Το εθνικό έμβλημα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (中华人民共和国国徽) περιέχει ένα συμβολισμό της Πύλης της Τιεν Ανμέν, της Απαγορευμένης Πόλης από την Πλατεία της Τιεν Ανμέν, στο Πεκίνο σε κόκκινο κύκλο. Πάνω από αυτό το συμβολισμό είναι τα πέντε αστέρια που βρίσκονται στη Σημαία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Τα πέντε αστέρια εκπροσωπούν την ένωση των κινέζικων λαών (ουσιαστικά η ένωση των πέντε κύριων εθνοτήτων ή κατά άλλους των πέντε κοινωνικών τάξεων). Ο κύκλος περιέχει σε άκρο στάχυα από σιτάρι και συμβολίζει έτσι τη φιλοσοφία του Μάο Τσε Τουνγκ για μια γεωργική επανάσταση. Στο κέντρο του κάτω μέρους του άκρου βρίσκεται ένας οδοντωτός τροχός, σύμβολο των εργατών στις βιομηχανίες. Τα ανωτέρω εκπροσωπούν τον επαναστατικό αγώνα των Κινέζων από την εποχή του Κινήματος της 4ης Μαΐου και το συνασπισμό του προλεταριάτου, οι οποίοι πέτυχαν να ιδρύσουν τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Το έμβλημα σχεδιάστηκε από το διάσημο αρχιτέκτονα Λιανγκ Σιτσένγκ και καθιερώθηκε ως εθνικό σύμβολο στις 20 Σεπτεμβρίου 1950, από την κεντρική κυβέρνηση.

Πηγή: http://upload.wikimedia.org